ΨΗΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ: ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ
Κυριακή πρωί βρεθήκαμε σε ένα απ’ τα πολλά όμορφα χωριά του Καρπενησίου, κοντά σε ένα πολύ καλό φίλο, τον Μάνθο.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Νοέμβρη, μια μέρα ιδανική για ψήσιμο στην ψησταριά ή τον παραδοσιακό φούρνο. εμείς τα κάναμε και τα δύο, όχι τόσο για να χορτάσουμε την πείνα μας, αλλά για την παρέα περισσότερο. Στην ψησταριά ανάψαμε φωτιά για να ψήσουμε το Adana κεμπάπ, που είχα ετοιμάσει απ’ την προηγούμενη μέρα, ενώ ο φούρνος άναψε για να ψήσουμε πρόβειο στην λαδόκολλα. Ο Μάνθος ετοίμασε απ’ την προηγούμενη μέρα πίτες αραβικού τύπου, μια πολύ καλή συνταγή για σπιτικές πίτες (απαραίτητη για να συνοδεύσει το κεμπάπ).
Πρώτη μας δουλειά να ανάψουμε τον παραδοσιακό φούρνο. την όλη διαδικασία ανέλαβε ο Μάνθος, είχε όμως και βοηθό, τον μικρό Δημήτρη, πρόθυμος να βοηθήσει.
Για το άναμμα χρειάστηκαν μια αγκαλιά μικρά και ξερά ξύλα (στο χωριό μου τα λέμε τσάκνα) για προσάναμμα, λίγο οινόπνευμα και η φωτιά είναι έτοιμη. Αφού άναψαν για τα καλά τα προσανάμματα, προστέθηκαν και άλλα ξύλα πιο χοντρά, αλλά πάντα ξερά και αφήνουμε να καούν.
Εντωμεταξύ στην κουζίνα γίνονταν η προετοιμασία για το πρόβειο, προσθέσαμε αλάτι εκλεκτής ποιότητας (ανθός αλατιού) φρεσκοτριμμένο μείγμα πιπεριού, ρίγανη της περιοχής, σκόρδο και μερικά φίλα δάφνης. Το τυλίξαμε με τις λαδόκολλες (5 φύλλα) και το πακετάκι ήταν έτοιμο για το φούρνο. όταν ο φούρνος ήταν έτοιμος βάλαμε το πακετάκι μέσα και ήταν θέμα χρόνου να ψηθεί αργά-αργά και να μαλακώσει το κρέας.
Στην κάτω μεριά του σπιτιού. Στον χώρο της ψησταριάς (bbq) ανάψαμε φωτιά, με το γνωστό τρόπο και τα κάρβουνα ήταν έτοιμα σε 25-30 λεπτά.
Ώσπου να ετοιμαστεί η φωτιά και να καούν τα κάρβουνα ίσα που πρόλαβα να περάσω το κεμπάπ στις λάμες ψησίματος κεμπάπ.
Η διαδικασία του ψησίματος γνωστή, συχνά γυρίσματα ώσπου το κεμπάπ να πάρει χρώμα και να ψηθεί καλά και απ τις δύο πλευρές. Για να το συνοδεύσουμε έψησα κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης και τις πίτες που είχε ετοιμάσει ο Μάνθος απ την προηγούμενη μέρα.
Όταν ψήθηκαν τα κεμπάπ, σε ένα πιάτο βάλαμε τις πίτες, πάνω στις πίτες βάλαμε το κεμπάπ με μπόλικο κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες, γιαουρτάκι στραγγιστό και πιπεριές στις άκρες, πασπαλίσαμε με σουμάκ (ανατολίτικο μπαχαρικό).
Τα πιάτα μας ήταν έτοιμα για να συνοδεύσουν το κρασάκι μας. Με καλή παρέα, με εκλεκτό μεζέ, με εκλεκτό κόκκινο κρασί, πέρασε ευχάριστα πάνω από ένα 2ωρο με κουβεντούλα απολαμβάνοντας την υπέροχη μέρα και την υπέροχη φύση που μας περιβάλει, σε ένα χωριό απ’ όπου απουσίαζε παντελώς κάθε είδους θορύβου της πόλης, η απόλυτη ηρεμία!
Κάπως έτσι κύλισε η μέρα μας και αφού απολαύσαμε και το ψητό μας πρόβειο μας πήρε το απόγευμα.
Δυστυχώς έπρεπε να αποχωριστούμε την παρέα και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Λαμία.
Ένα είναι σίγουρο, πως θα ξαναεπαναληφθεί. Με αφορμή ένα καλό ψητό, στην ψησταριά (bbq) ή στον παραδοσιακό φούρνο, θα ξανανταμώσουμε.
Κυριακή πρωί βρεθήκαμε σε ένα απ’ τα πολλά όμορφα χωριά του Καρπενησίου, κοντά σε ένα πολύ καλό φίλο, τον Μάνθο.
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα του Νοέμβρη, μια μέρα ιδανική για ψήσιμο στην ψησταριά ή τον παραδοσιακό φούρνο. εμείς τα κάναμε και τα δύο, όχι τόσο για να χορτάσουμε την πείνα μας, αλλά για την παρέα περισσότερο. Στην ψησταριά ανάψαμε φωτιά για να ψήσουμε το Adana κεμπάπ, που είχα ετοιμάσει απ’ την προηγούμενη μέρα, ενώ ο φούρνος άναψε για να ψήσουμε πρόβειο στην λαδόκολλα. Ο Μάνθος ετοίμασε απ’ την προηγούμενη μέρα πίτες αραβικού τύπου, μια πολύ καλή συνταγή για σπιτικές πίτες (απαραίτητη για να συνοδεύσει το κεμπάπ).
Πρώτη μας δουλειά να ανάψουμε τον παραδοσιακό φούρνο. την όλη διαδικασία ανέλαβε ο Μάνθος, είχε όμως και βοηθό, τον μικρό Δημήτρη, πρόθυμος να βοηθήσει.
Για το άναμμα χρειάστηκαν μια αγκαλιά μικρά και ξερά ξύλα (στο χωριό μου τα λέμε τσάκνα) για προσάναμμα, λίγο οινόπνευμα και η φωτιά είναι έτοιμη. Αφού άναψαν για τα καλά τα προσανάμματα, προστέθηκαν και άλλα ξύλα πιο χοντρά, αλλά πάντα ξερά και αφήνουμε να καούν.
Εντωμεταξύ στην κουζίνα γίνονταν η προετοιμασία για το πρόβειο, προσθέσαμε αλάτι εκλεκτής ποιότητας (ανθός αλατιού) φρεσκοτριμμένο μείγμα πιπεριού, ρίγανη της περιοχής, σκόρδο και μερικά φίλα δάφνης. Το τυλίξαμε με τις λαδόκολλες (5 φύλλα) και το πακετάκι ήταν έτοιμο για το φούρνο. όταν ο φούρνος ήταν έτοιμος βάλαμε το πακετάκι μέσα και ήταν θέμα χρόνου να ψηθεί αργά-αργά και να μαλακώσει το κρέας.
Στην κάτω μεριά του σπιτιού. Στον χώρο της ψησταριάς (bbq) ανάψαμε φωτιά, με το γνωστό τρόπο και τα κάρβουνα ήταν έτοιμα σε 25-30 λεπτά.
Ώσπου να ετοιμαστεί η φωτιά και να καούν τα κάρβουνα ίσα που πρόλαβα να περάσω το κεμπάπ στις λάμες ψησίματος κεμπάπ.
Η διαδικασία του ψησίματος γνωστή, συχνά γυρίσματα ώσπου το κεμπάπ να πάρει χρώμα και να ψηθεί καλά και απ τις δύο πλευρές. Για να το συνοδεύσουμε έψησα κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης και τις πίτες που είχε ετοιμάσει ο Μάνθος απ την προηγούμενη μέρα.
Όταν ψήθηκαν τα κεμπάπ, σε ένα πιάτο βάλαμε τις πίτες, πάνω στις πίτες βάλαμε το κεμπάπ με μπόλικο κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες, γιαουρτάκι στραγγιστό και πιπεριές στις άκρες, πασπαλίσαμε με σουμάκ (ανατολίτικο μπαχαρικό).
Τα πιάτα μας ήταν έτοιμα για να συνοδεύσουν το κρασάκι μας. Με καλή παρέα, με εκλεκτό μεζέ, με εκλεκτό κόκκινο κρασί, πέρασε ευχάριστα πάνω από ένα 2ωρο με κουβεντούλα απολαμβάνοντας την υπέροχη μέρα και την υπέροχη φύση που μας περιβάλει, σε ένα χωριό απ’ όπου απουσίαζε παντελώς κάθε είδους θορύβου της πόλης, η απόλυτη ηρεμία!
Κάπως έτσι κύλισε η μέρα μας και αφού απολαύσαμε και το ψητό μας πρόβειο μας πήρε το απόγευμα.
Δυστυχώς έπρεπε να αποχωριστούμε την παρέα και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Λαμία.
Ένα είναι σίγουρο, πως θα ξαναεπαναληφθεί. Με αφορμή ένα καλό ψητό, στην ψησταριά (bbq) ή στον παραδοσιακό φούρνο, θα ξανανταμώσουμε.